บทที่ 25 โกรธเคือง

“ได้ครับๆๆ ผมไม่พูดแล้วก็ได้ใช่ไหม” ปกรณ์ยกมือสองข้างยอมแพ้ แต่จากสีหน้าของเขากลับไม่เห็นวี่แววของการสำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย

มิณท์รัตน์ขมวดคิ้ว ถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

เธอไม่ชอบผู้ชายคนนี้

“เอาล่ะ เข้าเรื่องกันดีกว่า” ปกรณ์ยักไหล่ มองมิณท์รัตน์แล้วยิ้มบางๆ “วันนี้ผมไม่ได้เอาหยกโบราณมาด้วย ม...